پاورپوینت بررسی زیره سیاه و زیره سبز

این پاورپوینت به معرفی و بررسی ویژگی‌ های گیاه‌ شناسی، شرایط اکولوژیکی و روش‌ های کشت و برداشت زیره سیاه و سبز می‌ پردازد.

شناسنامه زیره :

تیره : جعفری ((Umbelliferae
نام علمی : L Carum carvi
نام لاتین : Carum carvi, Apium carvi Crantz
نام انگلیسی : Caraway, carwey
نام فرانسوی : Cumin des pres
نام عربی : تقده، کرویا
نام فارسی : زیره سیاه، زیره کرمانی، زیره رومی

معرفی و گیاه شناسی زیره سیاه

زیره سیاه گیاهی است دو ساله با ارتفاع تقریبا 6۰ سانتی متر، دارای ریشه راست و دوکی شکل غده ای سیاه رنگ، ساقه تو خالی، برگ های سبز رنگ با بریدگی بسیار که به صورت نوار نخ مانندی در آمده اند. معمولا برگ های پایین شامل تقسیمات شانه ای عمیق و دارای دمبرگ و برگهای بالایی بدون دمبرگ و دارای قطعات سیخک مانند می باشند. گلها به رنگ سفید یا کرم رنگ که در انتهای ساقه های اصلی و فرعی به صورت چتر مرکب ظاهر می شوند. گرده افشانی اش توسط حشرات صورت می گیرد.

میوه اش بیضی شکل به طول 4 تا 6 میلیمتر و به قطر 1 تا 1/5 میلی متر، بی کرک، به رنگ قهوه ای شکلاتی یا قهوه ای مایل به زرد و شفاف است. میوه زیره سیاه بوی مطبوعی دارد که ناشی از وجود اسانس در آن می باشد. بوی آن بسیار معطر، مطبوع و طعم آن تند و کمی سوزاننده است. قسمت مورد استفاده ی زیره، میوه های آن است که به طور مستقیم از آن و یا از اسانس آن، استفاده های بسیار زیاد به عمل می آید. بذری که در بهار کاشته می شود پس از 20-15 روز جوانه می زند و به رشد خود ادامه می دهد و در تابستان سال بعد رشد گیاه کامل شده و به دانه می نشیند.

خاکهای رسی کمی سبک که قابل نفوذ و پرقوت و غنی از مواد آلی باشند، برای زیره مناسب است. بذر زیره را در زراعتهای خطی روی خطوطی به فاصله 30 سانتی متر می کارند و به این ترتیب در حدود 15-10 کیلو گرم در هکتار بذر مصرف می شود. معمول است در زراعت دو ساله زیره، برای اینکه حداکثر استفاده از زمین بشود گیاه زیره را با گیاه دیگری که در سال اول می رسد و برداشت می شود، نظیر خردل، لوبیا، شبدر سفید یا گشنیز و امثالهم تواما میکارند. گیاه سال اول، قبل از اینکه شاخه های گلدار زیره نمایان شود، برداشت می شود.

گلهای زیره معمولا در اردیبهشت سال دوم ظاهر میشود و 2/5-2 ماه بعد میوه آن که زیره است، می رسد و همین که تقریبا تمام میوه ها به رنگ قهوه ای در آمد برداشت محصول باید با احتیاط آغاز شود. معمول است اگر قدری زودتر برداشت آغاز شود، بهتر است تا دیرتر آغاز گردد زیرا در صورت دیر شدن چترهای میوه خشک شده ودر موقع برداشت می ریزند که قسمتی از محصول هدر می رود و بهتر است برداشت محصول صبح زود وقتی که هنوز شبنم ها روی بوته هستند، انجام شود زیرا در این صورت خیلی کمتر دانه ها می ریزند.

پس از برداشت، شاخه های میوه دار را روی هم دسته کرده و 15 الی 20 روز در محل کوبیدن می گذراند تا رسیدن میوه ها کامل شود و پس از آن کوبیدن و بوجاری را آغاز می نمایند. تخم زیره سیاه که نیمه ای از هر میوه است در حدود 0/5 سانتی متر طول دارد. دو طرف آن باریک است، رنگ آن قهوه ای سیر و متمایل به سیاه و دارای پنج خط برآمده کم رنگ طولی در سطح می باشد. مقدار محصول زیره سیاه 2-1 تن در هکتار می باشد. کاه کلش آن پس از برداشت، علوفه خوبی برای گاو شیرده می باشد.

زیره در اغلب کشور های جهان کاشته می شود و در حال حاضر بازار عمده صادرات زیره سیاه در دست هلند است. در ایران نیز مقداری صادر می شود. زیره در ایران در کرمان، کوه لاله زار، نهاوند، دامنه های البرز و کندوان به طور خودرو می روید. گیاه زیره از گیاهان قدیم است که از روزگاران کهن بشر آن را شناخته است و از اوایل قرون وسطی کشت آن در اروپا ابتدا در سیسیل و بعد از آن در جنوب جزایر اسکاندیناوی آغاز شده است. در کاوش های باستانی در شهر سوخته زابل مشخص شده است که مردم آن در پنج هزار سال پیش زیره سیاه را می شناختند. در کتابهای طب سنتی گیاهی آلمان که در قرن 12 میلادی منتشر شده اند در همه آنها از این گیاه با نام Kümmich نام برده شده است.

نیاز اکولوژیکی زیره سیاه

زیره سیاه اغلب بطور وحشی در نواحی مرتفع و مرطوب (ارتفاع 1710 تا 3500متری) می روید. بذرها در دمای 7 تا 9 درجه سانتی گراد شروع به رویش می کنند. این گیاه در طول رشد و نمو به درجه حرارت زیاد نیاز ندارد. طالب مکان های سایه آفتاب است و بیشتر در زیر سایه گیاهان و در شیب های تند و کمتر آفتاب گیر مشاهده می شود. درجه حرارت مطلوب برای گل دهی و تشکیل میوه بین 16 تا 20 درجه سانتی گراد است. زیره سیاه در طول رویش به آب فراوان نیاز دارد. در صورتیکه آب کافی به آن نرسد در سال دوم رویش محصولی حاصل نخواهد شد.

و…