مقاله درباره سیره مدیریتی امام خمینی

این تحقیق در مورد امام خمینی می باشد و به طور کامل ، اصول و سیره مدیریتی ایشان را مورد بررسی قرار خواهد داد.

مقدمه
با نگاهی دقیق و عمیق به فرمایشات و سخنرانی های رهبرکبیر انقلاب و بنیان گذار جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی(ره) درمی یابیم که ایشان مردم را به سوی حرکت الی الله و تمسک به ائمه ی هدی(علیهم السلام) و دارا بودن اخلاق دینی سوق می دادند. امام راحل هم به مسوولین سفارش های اخلاقی می نمود و هم مردم را از چشمه های اخلاق و معنویت سیراب می کرد چرا که آنان را صاحبان اصلی انقلاب و نظام می دانست و هیچ گاه ارتباط خود را با مردم قطع نکرد.

امام(ره) از سویی مدیران و مسوولین نظام را به رعایت اخلاق اسلامی و دوری از رذایل اخلاقی دعوت می نمود و از سویی دیگر رفتار و مدیریت ایشان برخواسته از اخلاق و احساس تعهد عمیق دینی بود که در طول تاریخ از هیچ یک از سیاستمداران حاکم و رهبران کشورها چنین رفتار و سخنانی را سراغ نداریم.

مقام معظم رهبری در این باره می فرمایند: شخصیت عظیم رهبر کبیر و امام عزیز ما، حقاً و انصافاً پس از پیامبران خدا و اولیاى معصومین، با هیچ شخصیت دیگرى قابل مقایسه نبود. خصوصیات امام، استثنایى و ممتاز و بىنظیر است و هرچه در ابعاد شخصیت ایشان تأمل کنیم، این استثنا و امتیاز را بهتر و بیشتر مىیابیم.

مدیریت علم و هنر، برنامه ریزی، هماهنگ کردن، رهبری و کنترل فعالیت های مختلف بمنظور نیل به هدفی مشخص است .و این علم و هنر در زیباترین و والاترین چهره اش در سیره نبوی و پیروان راستین این مکتب حیات بخش قابل مشاهده است .

مدیریت الهی مبتنی بر شناخت حقیقت انسان و مراتب وجود اوست، چنین مدیریتی با اداره قلبها تحقق می یابد . اینگونه مدیریت ویژه انبیا و اولیای مکرم الهی و پیروان حقیقی ایشان است . تمام انبیا به منظور خارج کردن انسان از مرتبه حیوانی و وارد کردن او در مرتبه رحمانی، خروج از ظلمات به سوی نور و تحول به اسم رب آمده اند تا با هدایت و اداره مردمان این تحول را تحقق بخشند:

“کتاب انزلناه الیک لتخرج الناس من الظلمات الی النور باذن ربهم الی صراط العزیز الحمید” .

این کتابی است که به تو نازل کردیم تا مردم را به اذن پروردگارشان از ظلمتها خارج کنی و به سوی نور ببری، به سوی راه خدای عزیز و ستوده .

این بزرگترین رسالتهاست و مدیریت انبیا در این جهت بود . رفع موانع و ایجاد مقتضیات برای به فعلیت رساندن و شکوفا کردن استعدادهای انسان در جهت کمال مطلق . حضرت امام خمینی (ره) می فرمایند:

“تمام انبیا، موضوع بحثشان، موضوع تربیتشان، موضوع علمشان انسان است . آمده اند انسان را تربیت کنند، آمده اند این موجود طبیعی را از مرتبه طبیعت به مرتبه عالی مافوق الطبیعه، مافوق الجبروت برسانند”

انبیا انسان را به سوی این مقصد اداره می کنند . مدیریتی مبتنی بر نظام تکریم و در تقابل با نظام استخفاف .

مدیریت موسوی در برابر مدیریت فرعونی . این دو نظام مدیریتی از دو جهان بینی و دو نگرش به انسان ناشی می شود . در نظام ارزشی انبیا، انسان کون جامع و حقیقت انسان، جامع همه کمالات تمام موجودات و مخلوقات است .امام خمینی (ره) در این باره می نویسد:

“بدان که انسان تنها وجودی است که جامع همه مراتب عینی و مثالی و حسی است و تمام عوالم غیب و شهادت و هر چه در آنهاست در وجود انسان پیچیده و نهان است چنانکه خدای تعالی می فرماید: و علم آدم الاسما کلها”

انبیای الهی امانتدارانی هستند که امانتشان انسان است . آنان با مدیریتی الهی انسانها را به سوی حقیقتشان سیر می دهند که اگر آدمیان در مدار توحید قرار گیرند واجد همه ارزشها و اگر در مدار شرک قرار گیرند واجد همه ضدارزشها می شوند .

مدیریت مورد بحث در اسلام، اداره والاترین امانتهای الهی یعنی انسان است . مبتنی بر این بینش مدیریت پاس داشتن این امانت است، نه بهره کشی از آن . امیر مومنان علی (ع) در نامه ای به “اشعث بن قیس “کارگزار آذربایجان چنین می نویسد:

“و ان عملک لک بطعمة ولکنه فی عنقک امانة و انت مسترعی لمن فوقک لیس لک ان تفتات فی رعیة . ولا تخاطر الا بوثیقة”

“کاریکه در دست توست شکار و طعمه نیست که به چنگت افتاده باشد بلکه امانتی است بر گردن تو و باید به فرمان آن کس که فرا دست توست، حق آن امانت پاس داری و نگاهبان آن باشی، و تو را نرسد که به استبداد و دلخواه خود در میان مردم رفتار کنی یا به کاری دست زنی که به آن فرمان نیافته ای”

چنین مدیریتی از اصولی پیروی می کند که این سیره در پیروان پیامبر و ائمه و در کلام و عمل امام خمینی بوضوح قابل مشاهده است.

فهرست مطالب
مقدمه
اصل مدیریت بر قلب
اصل اصلاح رابطه بین خود و خدا
اصل رحمت و محبت در اداره امور
اصل شرح صدر: الم نشرح لک صدرک
اصل تبعیت و اطاعت
اصل تصمیم گیری در مدیریت
اصل تفویض اختیار و مسئولیت خواهی
اصل نصیحت و انتقاد متقابل
اصل توجیه امور
ضرورت انضباط و جدیت در اداره امور
اصل عدم احتجاب
منابع