تحقیق بیماری های عروقی ناشی از فشار خون بالا

افزایش فشار شریانی احتمالاً مهمترین معضل بهداشت عمومی در کشورهای توسعه یافته است. این یک بیماری شایع، بدون علامت به آسانی قابل ردیابی ومعمولاً به سادگی قابل درمان است که در صورت عدم درمان، اغلب به عوارض مرگبار منتهی می شود. در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ ارائه برنامه های آموزشی توسط مؤسسات خصوصی ودولتی موجب شد تا موارد تشخیص داده نشده و/ یا درمان نشده در اواخر دهه ۱۹۸۰ به ۲۵ ٪ کاهش یابد وهمزمان، از میزان مرگ میر به دلیل اختلالات قلبی- عروقی کاسته شود. متاسفانه در اواسط دهه ۱۹۹۰ این‌آموزشها کاهش یافت. تعداد بیماران تشخیص داده نشده به ۳۳٪ رسید، کاهش موارد مرگ ومیر قلبی- عروقی متوقف شد وتعداد افراد مبتلا به بیماریهای مزمن توام با فشارخون بالا درمان نشده (یا با درمان ناکافی) افزایش یافت به عنوان مثال، میزان شیوع مرحله آخر بیماریهای کلیوی در هریک میلیون نفر جمعیت از کمتر از ۱۰۰ مورد در سال ۱۹۸۲ به بیش از ۲۵۰ مورد در سال ۱۹۹۵ افزایش یافت ومیزان شیوع نارسایی احتقانی قلب در سنین ۵۵ تا ۷۵ سال درسالهای ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۱ نسبت به سالهای ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰ بیش از دوبرابر شد. هرچند درک ما از پاتوفیزیولوژی افزایش فشار شریانی افزایش یافته است، در ۹۰ تا ۹۵ درصد از موارد، علت این بیماری ناشناخته است و لذا به همین میزان، امکان پیشگیری یا درمان قطعی وجود ندارد. به این ترتیب، فشارخون بالا در اکثر موارد به صورت غیر اختصاصی درمان می شود که در بسیاری از بیماران ، عوارض جانبی خفیف را ایجاد می کند ودر ۵۰ تا ۶۰ درصد از آنها، پای بند به رژیم درمانی مشاهده نمی شود.